13 KWIETNIA – DZIEŃ PAMIĘCI OFIAR ZBRODNI KATYŃSKIEJ

Zbrodnia Katyńska, jest „skrótem myślowym” określającym wszystkie ofiary, które zostały zamordowane przez sowieckie NKWD w wyniku decyzji Biura

Politycznego KC WKP(b) – Komitetu Centralnego Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii bolszewików – z 5 marca 1940 roku. Decyzja o wymordowaniu przetrzymywanych w obozach i więzieniach Polaków dotyczyła zarówno jeńców wojennych, których po 17 września 1939 roku pojmała sowiecka Armia Czerwona i przetrzymywała w specjalnych obozach jenieckich NKWD w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku, jak również cywilów – więźniów sowieckich z terenów Kresów Wschodnich. Sowiecka eksterminacja objęła 21.857 osób*. Polskich oficerów i szeregowych, Policjantów, żołnierzy Korpusu Ochrony Pogranicza, a także osoby cywilne związane z konspiracją antysowiecką, jaka rozwijała się na terenach zagarniętych przez Związek Sowiecki.

Masowe groby polskich wojskowych w Katyniu odkryli i ujawnili Niemcy w 1943 roku. W tym czasie „narodziło się” także „kłamstwo Katyńskie” – czyli wówczas sowieckie i komunistyczne a obecnie także rosyjskie (do chwili obecnej w Rosji pojawiają się publikacje oskarżające Niemców o dokonanie Zbrodni Katyńskiej) zaprzeczenie sowieckiej odpowiedzialności za tę zbrodnię wojenną. „Kłamstwo Katyńskie” stało się „kłamstwem założycielskim” tzw. Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i „było powtarzane jako jedyna istniejąca prawda” na polecenie aparatczyków i członków Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej przez cały okres istnienia PRL-u (do 1944 do 1989 roku).

„W hołdzie Ofiarom Zbrodni Katyńskiej oraz dla uczczenia pamięci wszystkich wymordowanych przez NKWD na mocy decyzji naczelnych władz Związku Sowieckiego z 5 marca 1940 r., Sejm Rzeczypospolitej Polskiej ustanawia dzień 13 kwietnia Dniem Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej” – głosi treść uchwały Sejmu przyjętej przez aklamację w listopadzie 2007 r.

W Wielką Niedzielę 9 kwietnia br. o godzinie 11.00 w kościele pod wezwaniem Św. Sebastiana w Skomielnej Białej odprawiona została Msza Święta w intencji „Poległych i pomordowanych na Wschodzie, w 83. rocznicę Zbrodni Katyńskiej i 13. rocznicę katastrofy lotniczej pod Smoleńskiem”. Eucharystię sprawowali ksiądz proboszcz Ryszard PAWLUŚ, oraz ksiądz rodak Józef MACIOŁ.

W sobotę 8 kwietnia br. przedstawiciele Komitetu Społecznego im. Św. Sebastiana w Skomielnej Białej wciągnęli na maszt flagę państwową i zapalili znicze przy pamiątkowej tablicy „W HOŁDZIE OBROŃCOM RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ OFIAROM SOWIECKICH ZBRODNI”.

Przypomnijmy sylwetki upamiętnionych na tablicy „W HOŁDZIE OBROŃCOM RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ OFIAROM SOWIECKICH ZBRODNI” w Skomielnej Białej:

-posterunkowy Policji Państwowej Józef ŁOPATA syn Feliksa i Reginy z domu HANDZEL, urodził się 16 lipca 1911r. w Skomielnej Białej, w latach 1917-1924 uczęszczał do Szkoły Ludowej Dwuklasowej Mieszanej w Skomielnej Białej. Następnie w latach 1929-1933 uczył się w Państwowej Szkole Przemysłu Drzewnego w Zakopanem (dziś jest to Zespół Szkół Plastycznych im. Antoniego KENARA). W szkole rozwijał swoje zainteresowania sztuka regionalną, ukończył kurs budowy skrzypiec, rzeźbił, wędrował po górach, był członkiem Związku Strzeleckiego i Harcerstwa. Po ukończeniu szkoły w Zakopanem odbył służbę wojskową. Służył w 12.Puku Piechoty w Wadowicach, gdzie został skierowany na przeszkolenie podoficerskie do Krakowa. W 1937 roku, po odbyciu służby wojskowej wstąpił do Policji Państwowej. Dnia 1 czerwca 1938 roku ukończył Centralną Szkołę Policji Państwowej w Mostach Wielkich. Przydzielony do województwa lubelskiego i skierowany na Posterunek w Krasnymstawie. Od dnia 15 maja 1939r. przeniesiony na Posterunek w Krasniczynie pow. krasnostawski i tam służył we wrześniu 1939 roku…

Więzień obozu specjalnego NKWD w Ostaszkowie, zamordowany w Kalininie, spoczywa na Cmentarzu Wojennym w Miednoje.

-ppłk piechoty Wojciech Stanisław WÓJCIK syn Józefa i Katarzyny z domu PORĘBSKA, urodzony 23 kwietnia 1897r. w Krakowie. Żołnierz Legionów Polskich oraz IV.Dywizji Strzelców gen. ŻELIGOWSKIEGO, ranny w walkach na Kubaniu. W WP od 1919, przydzielony do 51.Pułku Piechoty. Uczestnik wojny 1919-1921. Po wojnie służył w Dowództwie Okręgu Korpusu VI jako kierownik referatu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego oraz w 52.Pułku Piechoty jako dowódca baonu. W 1939 dowódca 1.Pułku Piechoty Korpusu Ochrony Pogranicza, który walczył w pierwszych dniach września 1939r. w bitwie w Beskidzie Wyspowym – sztab 1.Pułku Piechoty Korpusu Ochrony Pogranicza w ostatnich dniach sierpnia oraz 1 września 1939 roku pracował na plebani w Skomielnej Białej.

Po zakończeniu walk w Beskidzie Wyspowym 1.Pułk Piechoty KOP, przeprawił się przez Dunajec i zosta włączony w skład 21.Dywizji Piechoty Górskiej generała Józefa KUSTRONIA. Dowodzona przez płk Wojciecha WÓJCIKA jednostka poniosła ciężkie straty w bitwie pod Dachnowem 16 września 1939 roku.

Pułkownik dostał się do sowieckiej niewoli w lasach w okolicach Hrebennego.

Pułkownik Wojciech WÓJCIK odznaczony był: Krzyżem Wojennym Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych 4-o krotnie, medalami za walki 1918–1921 i 10-lecia.

Więzień obozu specjalnego NKWD w Starobielsku, zamordowany w Charkowie, spoczywa na Cmentarzu Wojennym Piatichatki.

-por. Andrzej WÓLCZYŃSKI syn Antoniego i Łucji z domu SIWCOŃ urodzony 21 października 1911r. w Seredzicach, powiat Iłża. Pracował w 78.Puku Piechoty w Baranowiczach. Dnia 16 sierpnia 1938 roku poślubił Marię z domu MRUGACZ, która pochodziła z Jordanowa, mieli syna Andrzeja, który urodził się w marcu 1939 roku w Baranowiczach. Do niewoli sowieckiej wzięty podczas marszu ku granicy rumuńskiej.

Więzień obozu specjalnego NKWD w Kozielsku, zamordowany w lesie Katyńskim, spoczywa na Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

*dane pochodzą z książki Eugenii MERESCH pt. „KATYŃ 1940 dowody zdrady zachodu: dokumenty z brytyjskich archiwów”;

Tekst-Andrzej Masłowski