94 ROCZNICA BITWY WARSZAWSKIEJ

Naród, który traci pamięć przestaje być Narodem – staje się jedynie zbiorem ludzi, czasowo zajmujących dane terytorium. – Józef PIŁSUDSKI
Portret Marszałka Józefa PIŁSUDSKIEGO
(wg Wojciecha KOSSAKA)
W dniu 15 sierpnia bieżącego roku mija 94 rocznica Bitwy Warszawskiej – zwycięstwa Wojska Polskiego nad niosącą na wschód „płomień rewolucji proletariatu” sowiecką Armia Czerwoną. Bitwa, która rozegrała się w tamte sierpniowe dni na przedpolach Warszawy zaliczona została przez lorda Edgara Vincenta wicehrabiego D’Abernon do osiemnastu bitew, które zdecydowały o dalszych losach świata. Niepodważalnym pozostaje fakt, że rozgromienie „czerwonych” Rosjan pod Warszawą w 1920 roku uchroniło Nasz kraj, oraz kraje Europy Wschodniej od Finlandii po Bułgarię od sowieckiego eksperymentu budowy „państwa szczęścia ludu pracującego” na dwadzieścia pięć lat. Dzisiaj także bezsporne jest autorstwo manewru zaczepnego Wojska Polskiego z nad Wieprza – którego autorem jest marszałek Józef PIŁSUDSKI.

Cud nad Wisłą 15 sierpnia 1920 roku
(malował Jerzy KOSSAK ze strony www.pinakoteka.zascianek.pl)

W czasie tych dwudziestu lat – w wolnej Polsce wyrosło pokolenie, które niosło po 1944 roku – w czasach gdy także na Naszej ziemi zaczęto „budować ustrój sowiecki” zew wolności i niepodległości Naszej Ojczyzny. To dzięki tym ludziom urodzonym w niepodległej Polsce idee wolności i niepodległości przetrwały czasy gdy nawet wspomnienie o Bitwie Warszawskiej było zakazane, gdyż „naruszało podstawy wiecznej przyjaźni polsko-radzieckiej, oraz braterstwa broni między naszymi armiami”.
W latach międzywojennych dzień 15 sierpnia był obchodzony jako Święto Żołnierza – ustanowił je rozkaz Ministra Spraw Wojskowych generała Stanisława SZEPTYCKIEGO w dniu 4 sierpnia 1923 roku. Od tego czasu Święto Żołnierza było uroczyście obchodzone, także w czasie II Wojny Światowej w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie, oraz w jednostkach polskich sformowanych w Związku Sowieckim. Święto Żołnierza nie zostało anulowane żadnym aktem prawnym także w czasach PRL-u, lecz od 1947 roku zakazano jego obchodzenia. Świętem Ludowego Wojska Polskiego stał się dzień 12 października – na cześć bitwy pod Lenino, którą stoczyła sformowana przez polskich komunistów 1.Dywizja Piechoty im. Tadeusza KOŚCIUSZKI w 1943 roku.
W dniu 30 lipca 1992 roku Sejm Rzeczypospolitej swoją ustawą ustanowił dzień 15 sierpnia – pamiątkę zwycięskiej Bitwy Warszawskiej – Świętem Wojska Polskiego.
W niepodległej Rzeczypospolitej istnieją postkomunistyczne, lewackie i liberalne środowiska i grupy negujące patriotyczne wartości, które przyświecały ludziom walczącym o niezawisły byt Naszej Ojczyzny. Członkowie tych grup gotowi są negować wysiłek zbrojny i daninę krwi którą w obronie Naszej Ojczyzny składały kolejne pokolenia Polaków. Idąc w śladu sowieckich ideologów porównują polski patriotyzm z faszyzmem. Negują i wyśmiewają oparte na patriotyzmie zasady wychowania młodego pokolenia promując w zamian różnego rodzaju zboczenia i dewiacje. Posuwają się także do tego, że na zdeptanej przez „czerwonych najeźdźców” ziemi polskiej wznoszą pomniki chwały zaborczej sowieckiej Czerwonej Armii.
Dzisiaj także, w Naszej wsi odprawiana jest tradycyjna już Msza Święta w intencji Ojczyzny, w czasie której wierni modlą się w intencji tych, którzy walczyli i ginęli w walce o wolność i niepodległość Naszej Ojczyzny.
Patrz także, OPOWIEŚCI PRAWDZIWE: Opowieść 4 – o 15 sierpnia 1920 roku.

Tekst – A M