60 ROCZNICA WMUROWANIA AKTU EREKCYJNEGO POD BUDOWĘ KOŚCIOŁA W SKOMIELNEJ BIAŁEJ

„W Imię Trójcy Przenajświętszej
Działo się to dnia 31 sierpnia Roku Pańskiego 1958 w niedzielę 14-tą, po uroczystości Zesłania Ducha Świętego, gdy na Stolicy Piotrowej zasiadał Ojciec św. Pius XII Prymasem Polski był kardynał Stefan Wyszyński, Metropolita Gnieźnieński i Arcybiskup Warszawski. Archidiecezją Krakowską zarządzał

J.E. Arcybiskup Metropolita Lwowski ks. dr Eugeniusz Baziak, administrator Diecezji Krakowskiej. Dziekanem Makowskim był ks. kan. Mateusz Zdebski, proboszcz w Rabce a proboszczem w Skomielnej Białej był ks. Władysław Bodzek. Jego Eminencja Najprzewielebniejszy ks. dr Eugeniusz Baziak poświęcił kamień węgielny pod nowy kościół w Skomielnej Białej wznoszony Bogu Wszechmogącemu na chwałę, oraz wygłosił okolicznościowe kazanie. Sumę uroczysta celebrował na placu budowy ks. Władysław Gacek, proboszcz z Łękawicy* w asyście kapłanów Rodaków z udziałem duchowieństwa. Na miejscu zabytkowego kościoła spalonego przez wojska dywizji bawarskich 3 września 1939 roku, postanowiono zbudować nowy kościół pod wezwaniem św. Sebastiana Męczennika, patrona miejscowości i Matki Bożej Nieustającej pomocy czczonej w obrazie poświęconym osobiście przez Jego Świątobliwość Piusa XII i sprowadzonym w roku 1949 z Rzymu.
Na parcelach ofiarowanych przez Władysława i Anielę Kołpaków, Stanisławę Kowalczyk, Feliksa i Reginę, Jana i Julię Łopatów, Andrzeja i Annę Gacków, Tomasza i Karolinę Słowiaków, oraz kupionych od Janiny Bombol stawiają tu kościół parafianie przy udziale Komitetu Budowy Kościoła, którego przewodniczącym był Franciszek Biernat, a członkami między innymi Józef Mizera, Jan Gacek, Franciszek Łopata i Jan Urbańczyk. Pod kierownictwem prof. arch. inż. rektora Józefa Gałęzowskiego, na podstawie projektu prof. arch. inż. Adama Mściwujewskiego wykonał plany mgr inż. Andrzej Kozłowski a dokumentacje geotechniczną mgr inż. arch. Antoni rychli z Krakowa.
Kierownikiem robót był inż. arch. Józef Grochowalski z Rabki a wykonawcą Jan Gryziak przy bezinteresownej pomocy i ofiarności ogólu parafian ze Skomielnej Białej i Naprawy. Roboty kamieniarskie przeprowadzili Jan i Władysław Balowie, Kościelniak Władysław i Ludwik Bal.
Na dowód czego ten pergaminowy dokument podpisany przez J.E. Ks Metropolitę i obecnych przy ceremonii kapłanów zamurowano. W Skomielnej Białej dnia 31 sierpnia 1958. w niedzielę 14-tą po zesłaniu Ducha Świętego”.**

W cytowanym powyżej Akcie Erekcyjnym wymieniono nielicznych, którzy przyczynili się do budowy „nowego” kościoła w Skomielnej Białej. „Nowy Kościół” w Skomielnej Białej był marzeniem naszych dziadków i rodziców, którzy byli świadkami wojennych wydarzeń z 3 września 1939 roku, kiedy to spłonął podpalony przez Niemców zabytkowy, modrzewiowy kościół pod wezwaniem Świętego Sebastiana z 1776 roku. Podjęte przez ówczesnego administratora parafii ks. Edwarda FICA i mianowaną przez Adama Stefana Kardynała SAPIECHĘ Radę Kościelną działania doprowadziły do oddania do użytku w 1941 roku kościółka-baraku. Kościół ten nie był „szczytem marzeń” mieszkańców naszej miejscowości, spełniał jedynie rolę „doraźnego miejsca kultu”. Inny, jakże odmienny pogląd na tę sprawę mieli włodarze „nowej Ludowej Polski”. Cytowana już wyżej kronikarka napisała w swoim dziele, że pomysł budowy „nowego Kościoła” pojawił się po zakończeniu wojny (w 1945 roku), został on „…rzucony na weselu u Kiełbasów…”. Wspomniane wesele odbywało się w Naprawie – „U Lasu” 10 lipca 1945 roku. Maria – córka Zofii i Walentego KIEŁBASA poślubiła Stanisława MIŚKOWCA (z roli Folwark) ze Skomielnej Białej.
W skład powołanego przez administratora parafii Komitetu Budowy Kościoła weszli „nowi ludzie”. Ksiądz Władysław BODZEK dobrał sobie współpracowników wywodzących się z „kolejnego pokolenia”. Nie byli to, więc ludzie, którzy jeszcze pięć lat wcześniej wspierali i organizowali budowę „kościoła baraku”.
Jak napisali kronikarze – komunistyczni urzędnicy w Wojewódzkiego Referatu ds. Wyznań w Krakowie, oraz miejscowi aktywiści torpedowali przez kolejne osiem lat powstanie nowej świątyni w naszej miejscowości. „Październikowa odwilż 1956 roku” pozwoliła wreszcie uzyskać stosowne zezwolenia i decyzję nieprzychylnych kościołowi komunistycznych władz PRL-u. Rozpoczęto realizację planowanej budowy, i tak „…ziemne i betoniarnie roboty dokończono w r.1958 i rozpoczęto budowę cokołu z kamienia sprowadzonego z Tenczyna. Przy betoniarskich robotach wyróżnili się Henryk Karkula i Mizera Józef – oraz parafianie z roli Leśniakowej z inspiracji rodaka ks. Masłowskiego Józefa …”***.
Budowa kościoła okazała się jednak nie lada wyzwaniem i trwała kolejne lata, szczególnie ze „władze państwowe” jak tylko mogły utrudniały budowę świątyni, która powstawała przy „ruchliwej drodze do Zakopanego” i była symbolem „wiary ludu” w ateistycznym z założenia państwie rządzonym przez komunistycznych wasali Moskwy.
Ksiądz Władysław BODZEK – animator i organizator budowy świątyni doprowadził do oddania kościoła do użytku. Uroczysta „przeprowadzka” odbyła się 29 czerwca 1971 roku – w święto Piotra i Pawła. Uroczystej procesji przewodził, sprawował Eucharystię i wygłosił kazanie do licznie zebranych wiernych kardynał Karol WOJTYŁA. Dla księdza Władysława BODZKA budowa kościoła parafialnego stała się „dziełem jego życia”. W 1975 roku z powodów zdrowotnych złożył rezygnację z funkcji proboszcza naszej parafii. Zmarł trzy lata później w 1978 roku. W tym roku mija 60 lat od dnia wmurowania Aktu Erekcyjnego pod budowę tej świątyni, w której znaczna część z nas – parafian Skomielnej Białej zawarła „większość” sakramentów. Odchodzi pokolenie budowniczych tej świątyni. Ci, którzy pracowali przy wznoszeniu jej murów, bezimienni, nie wymienieni w dokumentach i kronikach robotnicy to ludzie niejednokrotnie w wieku 80+, często schorowani, nie poruszający się o własnych siłach. Im jesteśmy winni wdzięczność za trud budowy, ofiary. Kościół powstał dzięki ich pracy i ofiarności, gdyż nikt w pojedynkę nie byłby w stanie wznieść tej budowli.
Tym bezimiennym budowniczym i ofiarodawcą poświęcam ten tekst.

*pochodzący z naszej parafii ksiądz Władysław GACEK był proboszczem w Łękawicy od 1 grudnia 1955 roku do 22 czerwca 1985 roku;
** cytat Aktu Erekcyjnego z „Kroniki Skomielnej Białej” napisanej w 1970 roku przez Panią Marię ZAWADZKĄ;
***cytat z „Kroniki Skomielnej Białej” napisanej przez Marię ZAWADZKĄ;
-składam podziękowanie Dyrektorowi Szkoły Podstawowej w Skomielnej Białej za udostępnienie pracy magisterskiej ks. Józefa URBAŃCZYKA;
-składam podziękowanie za udostępnienie fotografii z albumów rodzinnych: Państwu Irenie i Stanisławowi BERNADZIKOM, Pani Władysławie MACIOŁ;

Tekst-Andrzej Masłowski