NIEDZIELA 18 KWIETNIA BR. MSZA ŚWIĘTA W 81. ROCZNICĘ ZBRODNI KATYŃSKIEJ

Katyń

autor: Feliks KONARSKI „Ref-ren”, wiersz datowany jest na 23 kwietnia 1965 roku.

Tej nocy zgładzono Wolność, W katyńskim lesie…, Zdradzieckim strzałem w czaszkę, Pokwitowano Wrzesień.

Związano do tyłu ręce, By w obecności kata, Nie mogła ich wznieść błagalnie,
Do Boga i do świata.

Zakneblowano usta, By w tej katyńskiej nocy, Nie mogła błagać o litość,
Ni wezwać znikąd pomocy.

W podartym jenieckim płaszczu, Martwą do rowu zepchnięto, I zasypano ziemią, Krwią na wskroś przesiąkniętą.

By zmartwychwstać nie mogła, Ni dać znaku o sobie, I na zawsze została, W leśnym katyńskim grobie.

Pod śmiertelnym całunem, Zwiędłych katyńskich liści, By nikt się nie doszukał, By nikt się nie domyślił.

Tej samotnej mogiły, Tych prochów i tych kości – Świadectwa największej hańby,
I największej podłości.

– – –

Tej nocy zgładzono Prawdę, W katyńskim lesie, Bo nawet wiatr, choć był świadkiem, Po świecie jej nie rozniesie…

Bo tylko księżyc niemowa, Płynąc nad smutną mogiłą, Mógłby zaświadczyć poświatą, Jak to naprawdę było…

Bo tylko świt, który wstawał, Na kształt różowej pochodni, Mógłby wyjawić światu, Sekret ponurej zbrodni…

Bo tylko drzewa nad grobem, Stojące niby gromnice. Mogłyby liści szelestem,
Wyszumieć tę tajemnicę…

Bo tylko ziemia milcząca, Kryjąca jenieckie ciała, Wyznać okrutną prawdę,
Mogłaby – gdyby umiała.

– – –

Tej nocy sprawiedliwość, Zgładzono w katyńskim lesie… Bo która to już wiosna?
Która zima i jesień.

Minęły od tego czasu, Od owych chwil straszliwych? A sprawiedliwość milczy,
Nie ma jej widać wśród żywych.

Widać we wspólnym grobie, Legła przeszyta kulami – Jak inni – z kneblem na ustach, Z zawiązanymi oczami.

Bo jeśli jej nie zabrała, Nie skryła katyńska gleba, Gdy żywa – czemu nie woła,
Nie krzyczy o pomstę do nieba?

Czemu – jeśli istnieje – Nie wstrząśnie sumieniem świata? Czemu nie tropi, nie ściga, Nie sądzi, nie karze kata?

– – –

Zgładzono sprawiedliwość, Prawdę i wolność zgładzono, Zdradziecko w smoleńskim lesie. Pod obcej nocy osłoną…

Dziś jeno ptaki smutku, W lesie zawodzą żałośnie, Jak gdyby pamiętały
O tej katyńskiej wiośnie.

Jakby wypatrywały, Wśród leśnego poszycia, Śladów jenieckiej śmierci,
Oznak byłego życia.

Czy spod dębowych liści, Albo sosnowych igiełek, Nie błyśnie szlif oficerski
Lub zardzewiały orzełek,

Strzęp zielonego munduru, Kartka z notesu wydarta Albo baretka spłowiała,
Pleśnią katyńską przeżarta.

I tylko pamięć została, Po tej katyńskiej nocy… Pamięć nie dała się zgładzić, Nie chciała ulec przemocy, I woła o sprawiedliwość, I prawdę po świecie niesie Prawdę o jeńców tysiącach, Zgładzonych w katyńskim lesie.  

***

W niedzielę 18 kwietnia br. o godzinie 11.00 odprawiona została Msza Święta w intencji „Poległych i pomordowanych na wschodzie, w 81. rocznicę Zbrodni Katyńskiej i 11. rocznicę katastrofy lotniczej pod Smoleńskiem”. Eucharystię sprawowali ksiądz proboszcz Ryszard PAWLUŚ, oraz ksiądz rodak Józef MACIOŁ. Homilię wygłosił ksiądz proboszcz.

W trakcie Mszy Świętej – w modlitwie powszechnej wspomniano ofiary Zbrodni Katyńskiej: posterunkowego PP Józefa ŁOPATĘ, płk Wojciecha WÓJCIKA, por. Andrzeja WÓLCZYŃSKIEGO, oraz rzesze ofiar sowieckich represji, zesłańców, którzy przeszli przez więzienia, łagry, miejsca deportacji na „Nieludzkiej Ziemi”.

W sobotni wieczór 17 kwietnia br. przedstawiciele Komitetu Społecznego im. Św. Sebastiana w Skomielnej Białej zapalili znicze przy pamiątkowej tablicy „W HOŁDZIE OBROŃCOM RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ OFIAROM SOWIECKICH ZBRODNI”, oraz przy obelisku upamiętniającym tragiczne wydarzenia, jakie rozegrały się w naszej miejscowości 3 września 1939 roku.

13 kwietnia br. w Dzień Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej kwiaty pod „tablicą Katyńską” w Skomielnej Białej złożyła Zastępca Dyrektora Oddziału Instytutu Pamięci Narodowej w Krakowie Cecylia RADOŃ.

Przypomnijmy sylwetki upamiętnionych na tablicy „W HOŁDZIE OBROŃCOM RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ OFIAROM SOWIECKICH ZBRODNI” w Skomielnej Białej:

-posterunkowy Policji Państwowej Józef ŁOPATA s. Feliksa i Reginy z domu HANDZEL, urodził się 16 lipca 1911r. w Skomielnej Białej, w latach 1917-1924 uczęszczał do Szkoły Ludowej Dwuklasowej Mieszanej w Skomielnej Białej. Następnie w latach 1929-1933 uczył się w Państwowej Szkole Przemysłu Drzewnego w Zakopanem (dziś jest to Zespół Szkół Plastycznych im. Antoniego KENARA). W szkole rozwijał swoje zainteresowania sztuka regionalną, ukończył kurs budowy skrzypiec, rzeźbił, wędrował po górach, był członkiem Związku Strzeleckiego i Harcerstwa. Po ukończeniu szkoły w Zakopanem odbył służbę wojskową. Służył w 12.Puku Piechoty w Wadowicach, gdzie został skierowany na przeszkolenie podoficerskie do Krakowa. W 1937 roku, po odbyciu służby wojskowej wstąpił do Policji Państwowej. Dnia 1 czerwca 1938 roku ukończył Centralną Szkołę Policji Państwowej w Mostach Wielkich. Przydzielony do województwa lubelskiego i skierowany na Posterunek w Krasnymstawie. Od dnia 15 maja 1939r. przeniesiony na Posterunek w Krasniczynie pow. krasnostawski i tam służył we wrześniu 1939 roku…

Więzień obozu specjalnego NKWD w Ostaszkowie, zamordowany w Kalininie, spoczywa na Cmentarzu Wojennym w Miednoje.

-ppłk piechoty Wojciech Stanisław WÓJCIK s. Józefa i Katarzyny z domu PORĘBSKA, urodzony 23 kwietnia 1897r. w Krakowie. Żołnierz Legionów Polskich oraz IV.Dywizji Strzelców gen. ŻELIGOWSKIEGO, ranny w walkach na Kubaniu. W WP od 1919, przydzielony do 51.Pułku Piechoty. Uczestnik wojny 1919-1921. Po wojnie służył w Dowództwie Okręgu Korpusu VI jako kierownik referatu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego oraz w 52.Pułku Piechoty jako dowódca baonu. W 1939 dowódca 1.Pułku Piechoty Korpusu Ochrony Pogranicza, który walczył w pierwszych dniach września 1939r. w bitwie w Beskidzie Wyspowym – sztab 1.Pułku Piechoty Korpusu Ochrony Pogranicza w ostatnich dniach sierpnia oraz 1 września 1939 roku pracował na plebani w Skomielnej Białej.

Po zakończeniu walk w Beskidzie Wyspowym 1.Pułk Piechoty KOP, przeprawił się przez Dunajec i został włączony w skład 21.Dywizji Piechoty Górskiej generała Józefa KUSTRONIA. Dowodzona przez płk Wojciecha WÓJCIKA jednostka poniosła ciężkie straty w bitwie pod Dachnowem 16 września 1939 roku.

Pułkownik dostał się do sowieckiej niewoli w lasach w okolicach Hrebennego.

Pułkownik Wojciech WÓJCIK odznaczony był: Krzyżem Wojennym Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych 4-o krotnie, medalami za walki 1918–1921 i 10-lecia.

Więzień obozu specjalnego NKWD w Starobielsku, zamordowany w Charkowie, spoczywa na Cmentarzu Wojennym Piatichatki.

-por. Andrzej WÓLCZYŃSKI s. Antoniego i Łucji z domu SIWCOŃ urodzony 21 października 1911r. w Seredzicach, powiat Iłża. Pracował w 78.Puku Piechoty w Baranowiczach. Dnia 16 sierpnia 1938 roku poślubił Marię z domu MRUGACZ, która pochodziła z Jordanowa, mieli syna Andrzeja, który urodził się w marcu 1939 roku w Baranowiczach. Do niewoli sowieckiej wzięty podczas marszu ku granicy rumuńskiej.

Więzień obozu specjalnego NKWD w Kozielsku, zamordowany w lesie katyńskim, spoczywa na Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

Maria WÓLCZYŃSKA z domu MRUGACZ (*1912 – +2002) – długoletnia nauczycielka, potem kierowniczka Szkoły Powszechnej w Skomielnej Białej (w latach 1947-1972). Zesłana do Kazachstanu wraz z synem Andrzejem, w dniu 13 kwietnia 1940 roku jako rodzina „…zatwardziałego, nie rokującego poprawy wroga władzy sowieckiej…”. Ze Związku Sowieckiego powrócili do Polski w 1946 roku…

-foto. z dnia 13.04.br. wykonała Żaneta WIERZGACZ, pochodzą ze strony:

https://krakow.ipn.gov.pl/pl4/aktualnosci/142066,W-Krakowie-i-Malopolsce-oddano-hold-ofiarom-zbrodni-katynskiej.html

-wiersz autorstwa Feliksa KONARSKIEGO (*1907 – +1991) pt. „Katyń” za Tygodnikiem Katolickim Niedziela z 10/2005, ze strony:

https://www.niedziela.pl/artykul/76285/nd/Katyn

-informacja dot. płk Wojciecha WÓJCIKA opracowana na podstawie biografii ze strony Muzeum Polskich Formacji Granicznych im. mjr Władysława RAGINISA napisana przez płk Jacka KOZAKA z PSG w Lubyczy Królewskiej

https://muzeumsg.strazgraniczna.pl/muz/formacje-ochrony-granic/biografie/1918-1939/kadra/u-z/wojciech-wojcik/24662,Wojciech-Wojcik.html

opracowała a.m.