CZY SPEŁNIĄ SIĘ LUDOWE PRZYSŁOWIA ZWIĄZANE ZE ŚWIĘTYM MEDARDEM

W poniedziałek 8 czerwca kościół katolicki obchodzi liturgiczne wspomnienie Świętego Medarda z Nyon biskupa i wyznawcy. Święty urodził się w roku 456 w państwie Franków (w Salency w Pikardii – północno-wschodnia Francja). Ojciec Medarda był Frankiem, matka Rzymianką. Już w trakcie pobierania nauki w czasie, której

przyjaźnił się ze Świętym Remigiuszem postanowił, że zostanie księdzem. Był biskupem miasta Noyon w tym czasie miasto padło łupem Hunów i Wandalów. Medard był doradcą Króla Franków Chlotara I, jeszcze za życia otoczony powszechną czcią zmarł w 545 roku.

Jego żywot opisany został przez Świętego Grzegorza z Tours w dziele „Historia Franków”. Święty Medard był czczony w całej Europie – jego kult rozwijał się zwłaszcza w Średniowieczu. Nad grobem Świętego w mieście Soissons wzniesiono opactwo benedyktyńskie, które zniszczone zostało w trakcie Wielkiej Rewolucji Francuskiej. Święty był czczony jako patron wielu zawodów: rolników, ogrodników, plantatorów winorośli, piwowarów, żniwiarzy i dobrych zbiorów, wzywany w obronie przed złą pogodą.
Polskie przysłowia ludowe związane ze Świętym Medardem:
-„Gdy Medard z deszczem przybywa, tak samo jest we żniwa”;
-„Gdy się Medard rozpłacze, a Jaś (24 czerwca) nie utuli, popłacze pewnie aż do Urszuli (21 października)”;
-„Jak na Medarda pada, czterdzieści dni pada”;
-„Jak się na Medarda pogoda zepsuje, to potem dni czterdzieści niebo posikuje”;
… a nasze babcie nie ubierając przysłowia w rymy mawiały, że jak w Medarda (imię świętego przekręcono-zmieniono niejednokrotnie w gwarze lokalnej na „Myrdarda” „myrdo”, czyli leje deszcz – to potem „myrdo” czterdzieści dni …

*życiorys Świętego według „Żywotów Świętych” opracowanych przez księdza J. A. ŁUKASZKIEWICZA a wydanych w 1902 roku w Krakowie.

Oprac i fot- Andrzej Masłowski