MSZA ŚWIĘTA W INTENCJI OJCZYZNY W 227 ROCZNICĘ UCHWALENIA KONSTYTUCJI 3 MAJA 1791 ROKU

Maryjo Królowo Polski, Maryjo Królowo Polski,
Jestem przy Tobie, Pamiętam o Tobie, I czuwam na każdy czas …
W czwartek 3 maja br. o godzinie 11.00 w kościele pod wezwaniem Świętego Sebastiana odprawiona została koncelebrowana Msza Święta w intencji Ojczyzny, w 227 rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 Maja.

Eucharystii przewodniczył proboszcz ksiądz kanonik Ryszard PAWLUŚ, koncelebrowali ksiądz wikary Paweł CEMPURA i ksiądz rodak Józef MACIOŁ.
Rozpoczynając Eucharystię ksiądz proboszcz nawiązał do tysiącletniej obecności Matki Bożej w historii naszej Ojczyzny, mówił o złożonych 362 lat przez króla Polski Jana Kazimierza ślubach we Lwowie – gdzie król obrał Matkę Boską na Królową Polski. Przypomniał, że Święto Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski ustanowione zostało w 1920 roku przez papieża Benedykta XV. Na prośbę biskupów to Maryjne Święto związane jest bezpośrednio z tak ważnym dla Polski wydarzeniem, jakim była uchwalona w 1791 roku Konstytucja 3 maja.
W trakcie Mszy Świętej odnowione zostały Śluby Jasnogórskie (napisane przez Prymasa Polski Kardynała Stefana WYSZYŃSKIEGO), zebrani odśpiewali Apel Jasnogórski.
Eucharystię, na którą przybyły poczty sztandarowe Szkoły Podstawowej im. Władysława ORKANA i Oddziału Związku Podhalan w Skomielnej Białej uświetnił swoim śpiewem Chór GAUDIUM.
Na zakończenie Mszy Świętej ksiądz proboszcz podziękował przybyłym: pocztom sztandarowym, Chórowi GAUDIUM, mieszkańcom i gościom. Chór i zebrani odśpiewali „Rotę katolików” (tekst jej napisał w 1927 roku ksiądz Aleksander PIOTROWSKI).

Konstytucja 3 maja 1791 roku uchwalona została 227 lat temu. Ustawę Rządową uchwalił skonfederowany – wolny od liberum veto Sejm Czteroletni. Konstytucję 3 maja uchwalono w momencie, gdy będące „protektorem i gwarantem ustroju Rzeczypospolitej” Imperium Rosyjskie walczyło z Turcją Szwecją. Rzeczypospolita w myśl nowej konstytucji stała się monarchią konstytucyjną. Konstytucja likwidowała wady ustrojowe I Rzeczypospolitej takie jak: wolna elekcja, (wybór króla przez szlachtę) i liberum veto. Ograniczała znacznie powód anarchii – demokrację szlachecka. Stało się to poprzez odebranie prawa głosu „gołocie” czyli szlachcie nie posiadającej ziemi. Konstytucja zrównała prawa politycznie mieszczan ze szlachtą i „brała pod ochronę rządu” chłopów.
Przeciwko zmianom, jakie niosła ze sobą uchwalona Konstytucja wystąpiła grupa możnych pod przewodnictwem Stanisława Szczęsnego POTOCKIEGO, Ksawerego BRANICKIEGO, i Seweryna RZEWUSKIEGO. Udali się oni na dwór rosyjski, gdzie złożyli propozycję zorganizowania konfederacji przeciw Ustawie Rządowej z 3 maja i popierającej ją królowi Polski.
Zdradziecką Konfederację zawiązano 27 kwietnia 1792 roku w Petersburgu ogłoszono jej akt w dniu 14 maja 1792 roku w miejscowości Targowica nad granicą rosyjską. Już 18 maja 1792 roku ambasador rosyjski Jakow BUŁHAKOW wręczył polskim władzom notę obwieszczającą zbrojną interwencję, którą określono mianem „przyjacielskiej, sąsiedzkiej pomocy prowadzącej do obrony wolności i przywrócenia legalnej władzy w Polsce”. Tego samego dnia bez mała sto tysięcy wojska rosyjskiego przekroczyło granice Rzeczpospolitej. Pod względem liczebności, uzbrojenia, a także doświadczenia bojowego, Wojsko Polskie wystawione w obronie Konstytucji 3 maja znacznie ustępowało armii rosyjskiej – liczyło około sześćdziesiąt tysięcy ludzi, z czego niemal połowę stanowiła armia rezerwowa.
Największe bitwy tej wojny stoczono pod Mirem i Zieleńcami (na pamiątkę tego zwycięstwa król Stanisław August ustanowił Order Virtuti Militari). W lipcu rozegrała się nierozstrzygnięta bitwa pod Dubienką, gdzie Polacy powstrzymywali czterokrotnie większe siły rosyjskie – w bitwie tej wsławił się generał Tadeusz KOŚCIUSZKO – bohater amerykańskiej wojny o niepodległość.
Z powodu nie wywiązania się Prus z umowy sojuszniczej z 1790 roku wojna przybrała nie korzystny dla Polaków obrót. W sytuacji wojskowej przewagi Rosjan, król jako głównodowodzący armia Rzeczypospolitej uznał dalszy opór za bezcelowy. Po uzyskaniu zapewnienia, że Imperium Rosyjskie zachowa integralność terytorialną Rzeczypospolitej, mając nadzieję, że uda się „zachować część zdobyczy” Konstytucji 3 maja, król zdecydował o zaprzestaniu działań wojennych, przystąpił także do konfederacji targowickiej.
Na znak protestu przeciw chwiejnej postawie króla do dymisji podali się dowodzący Wojskiem Polskim książę Józef PONIATOWSKI i generał Tadeusz KOŚCIUSZKO, na emigrację (w dużej części do Saksonii) udali się liczni przeciwnicy konfederacji targowickiej w tym marszałek Sejmu Stanisław MAŁACHOWSKI i Ignacy POTOCKI.
Następstwem klęski w wojnie polsko-rosyjskiej w obronie Konstytucji 3 maja był dokonany w styczniu 1793 roku II rozbiór Polski. Rozbioru dokonały: Imperium Rosyjskie – „protektor i gwarant ustroju Rzeczypospolitej” i „sojusznicze” Prusy, które nie wywiązały się ze zobowiązań sojuszniczych, gdy na Warszawę maszerowały rosyjskie armie. Zwołany do Grodna Sejm – zdominowany przez targowiczan zatwierdził decyzję zaborców.
Historia osadziła twórców i popleczników konfederacji targowickiej – nazwani zostali oni zdrajcami, ich postępek stał się synonimem zaprzedania dobra Ojczyzny prywatnym interesom. Stanisław Szczęsny POTOCKI, Ksawery BRANICKI i Seweryn RZEWUSKI – zdrajcy i ich poplecznicy zwrócili się do Rosji z prośbą o interwencje zbrojną przeciw własnemu narodowi.
Według Ignacego POTOCKIEGO i Hugona KOŁŁĄTAJA współautorów Konstytucji 3 maja – Konstytucja była „ostatnią wolą i testamentem gasnącej Ojczyzny”.
We wtorek (1 maja br.) wieczorem, aby uczcić przypadający 2 maja Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej przedstawiciele Komitetu Społecznego im. Świętego Sebastiana w Skomielnej Białej zapalili znicze i „wciągnęli na maszt flagę państwową” przed obeliskiem upamiętniającym tragiczne wydarzenia, jakie rozegrały się w Skomielnej Białej dnia 3 września 1939 roku.